Οι διάφορες βιομηχανίες επεξεργασίας υλικών έχουν σε γενικό πλαίσιο, διαφορετικές ανάγκες όσον αφορά στις τεχνολογίες διαχωρισμού. Αυτές οι ανάγκες συμπίπτουν και μπορούν να ομαδοποιηθούν στις εξής εφτά:
• Η αφαίρεση ακαθαρσιών από την πρώτη ύλη.
• Ο καθαρισμός μετάλλων.
• Ο διαχωρισμός του σκραπ.
• Η πρόληψη για την αποφυγή έγκλισης αερίων.
• Ο διαχωρισμός των συστατικών σε αραιά αέρια ρεύματα.
• Ο διαχωρισμός των συστατικών σε αραιά υδατικά ρεύματα.
• Η απομάκρυνση του νερού.
Ακολουθεί η ανάλυση των παραπάνω κατηγοριών.
Αφαίρεση ακαθαρσιών από την πρώτη ύλη
Η απομάκρυνση των ακαθαρσιών από την πρώτη ύλη είναι ένα σημαντικό ζήτημα για τις βιομηχανίες αλουμινίου και χάλυβα. Η απομάκρυνση των ακαθαρσιών από την πρώτη ύλη της αλουμίνας ελαχιστοποιεί την ανάγκη για καθαρισμό του μετάλλου σε μεταγενέστερα στάδια επεξεργασίας.
Ο καθαρισμός μετάλλων
Η βελτίωση της καθαρότητας και κατά συνέπεια της ποιότητας των υλικών, που φέρουν σίδηρο και τροφοδοτούν την υψικάμινο είναι σημαντική για τη χαλυβουργία.
Ο καθαρισμός του μετάλλου είναι κρίσιμος για τις βιομηχανίες χύτευσης αλουμινίου, χάλυβα και μετάλλων. Η καθαρότητα του λειωμένου μετάλλου είναι σημαντική για τη βιομηχανία αλουμινίου, επειδή σχεδόν όλα τα άλλα μέταλλα είναι πιο ευγενή από το αλουμίνιο και μόλις εισαχθεί μια ακαθαρσία στο τήγμα, είναι σχεδόν αδύνατο να αφαιρεθεί.
Η αφαίρεση του αζώτου και του φωσφόρου από το χάλυβα κατά την παραγωγή του είναι ένα σημαντικό επίσης θέμα, όσον αφορά τις διαδικασίες διαχωρισμού στη χαλυβουργία.
Ο διαχωρισμός του σκραπ
Ο διαχωρισμος του σκραπ ενδιαφέρει κυρίως τις βιομηχανίες αλουμινίου, χάλυβα, χύτευσης μετάλλων και γυαλιού. Για παράδειγμα, στη βιομηχανία αλουμινίου μπορεί να οδηγήσει σε εξοικονόμηση ενέργειας από την τήξη σκραπ αντί πρώτων υλών.
Μια πιθανή βελτίωση στη διαλογή του σκραπ, λοιπόν, μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένη καθαρότητα των μετάλλων. Η χαλυβουργία κατά κανόνα χρειάζεται καλύτερες μεθόδους για την αφαίρεση χαλκού κι άλλων ακαθαρσιών από το σκραπ που προέρχεται, για παράδειγμα, από τεμαχισμένα αυτοκίνητα που είχαν δοθεί προς ανακύκλωση.
Η ανακύκλωση στη βιομηχανία γυαλιού έχει ανάγκες αναφορικά με την εφαρμογή καλύτερων μεθόδων διαχωρισμού των στοιχείων μόλυνσης του γυαλιού (π.χ. χαρτί από ένα μπουκάλι μπύρας), που έχει επιστραφεί από τους καταναλωτές, των διαφορετικών τύπων γυαλιού μεταξύ τους και των διαφορετικών χρωματισμών του γυαλιού.
Η πρόληψη για την αποφυγή έγκλισης αερίων
Αφορά κυρίως στις βιομηχανίες χύτευσης χάλυβα και μετάλλων.
Ο διαχωρισμός των συστατικών σε αραιά αέρια ρεύματα
Είναι σημαντικός για όλες τις βιομηχανίες επεξεργασίας υλικών. Συγκεκριμένα για τη βιομηχανία αλουμινίου, όλο και πιο αυστηροί κανονισμοί σχετικά με τις εκπομπές από διάφορες διαδικασίες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του, τον καθιστούν αναγκαίο. Στη βιομηχανία χάλυβα επίσης, ένα σημαντικό ζήτημα διαχωρισμού είναι η ανάκτηση των πτητικών οργανικών ενώσεων και των σωματιδίων από τα αέρια στην παραγωγή οπτάνθρακα.
Στη βιομηχανία γυαλιού επίσης, απαντώνται διαδικασίες κατακράτησης αερίων και λεπτών σωματιδίων σε υψηλές θερμοκρασίες.
Ο διαχωρισμός των συστατικών σε αραιά υδατικά ρεύματα
Ο διαχωρισμός των συστατικών από αραιά υδατικά ρεύματα είναι ένα ζήτημα που καλούνται να εφαρμόσουν όλες οι βιομηχανίες επεξεργασίας υλικών. Η βιομηχανία αλουμινίου χρειάζεται καλύτερες μεθόδους διαχωρισμού, ιδιαίτερα για τη διαδικασία Bayer. Στη βιομηχανία χάλυβα, η ανάκτηση και η επαναχρησιμοποίηση του νερού από την παραγωγή οπτάνθρακα αποτελεί σημαντικό ζήτημα. Η βιομηχανία γυαλιού έχει ανάγκη από μεθόδους διαχωρισμού διαλυτών από ρεύματα λυμάτων.
Το ίδιο και η βιομηχανία δασικών προϊόντων για το διαχωρισμό ανόργανων μολυσματικών ουσιών από ρεύματα λυμάτων με λευκαντικές ουσίες, πτητικών οργανικών ενώσεων από υδατικά ρεύματα και διαλυμένων οργανικών και ανόργανων από το νερό, που χρησιμοποιείται στη διαδικασία παραγωγής χαρτιού.
Η απομάκρυνση του νερού
Η απομάκρυνση του νερού γενικά είναι ένα σημαντικό ζήτημα για τις βιομηχανίες αλουμινίου, χύτευσης μετάλλων και δασικών προϊόντων. Στη βιομηχανία αλουμινίου δυσκολίες εμφανίζονται στην απομάκρυνση νερού κατά τη διαδικασία Bayer. Στη βιομηχανία χύτευσης μετάλλων, η μείωση του χρόνου ξήρανσης των καλουπιών χύτευσης αποτελεί επίσης, ένα σημαντικό θέμα. Στη βιομηχανία δασικών προϊόντων προβλήματα συναντώνται στην απομάκρυνση αιωρούμενων και διαλυμένων ρύπων στο ρεύμα ανακύκλωσης ινών, καθως και στις διαδικασίες που έχουν να κάνουν με την ξήρανση της ξυλείας, οι οποίες ελαχιστοποιούν την απελευθέρωση οργανικών ή δημιουργούν συγκεντρωμένα ρεύματα οργανικών.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ
Τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά των διαφορετικών μεθόδων διαχωρισμού.
Μέθοδοι διαχωρισμού στερεών με βάση τις φυσικές ιδιότητες
Στις βιομηχανίες αλουμινίου, χάλυβα, χύτευσης μετάλλων και γυαλιού εφαρμόζονται διαδικασίες διαχωρισμού, που διακρίνονται σε μεθόδους χειρισμού και διαλογής ή διαχωρισμού υλικών με βάση τις φυσικές ιδιότητες των συστατικών. Σε πολλές περιπτώσεις, εφαρμόζονται και διαδικασίες διαχωρισμού σκραπ.
Αυτή η οικογένεια μεθόδων διαχωρισμού βασίζεται στις κλασικές φυσικές ιδιότητες των στερεών, όπως μαγνητικές και ηλεκτρικές ιδιότητες, πυκνότητες και σημεία τήξης. Αυτές οι διεργασίες αποτελούν μέρος της διαδικασίας ροής μιας βιομηχανικής λειτουργίας.
Διαδικασίες διαχωρισμού με βάση τα σημεία τήξης
Οι διαδικασίες διαχωρισμού με βάση τα σημεία τήξης είναι ένα παράδειγμα μεθόδων διαχωρισμού με βάση τις φυσικές ιδιότητες. Οι κάμινοι χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία επεξεργασίας σκραπ για πολλά χρόνια για το διαχωρισμό των μετάλλων, σύμφωνα με τα σημεία τήξης τους. Η κάμινος, λοιπόν, λειτουργεί σε θερμοκρασία στην οποία ένα μέταλλο τήκεται επιλεκτικά από ένα συστατικό, αφήνοντας το μέταλλο με το υψηλότερο σημείο τήξης (συνήθως ένα σιδηρούχο μέταλλο) ως ένα ανακτήσιμο στερεό. Η αρχική τήξη μιας φάσης σε ένα μείγμα κράματος έχει επίσης, χρησιμοποιηθεί ως μέσο διαχωρισμού.
Διαδικασίες διαχωρισμού με βάση τη βαρύτητα
Όπως υποδηλώνει το όνομα, η δύναμη της βαρύτητας συμμετέχει σε όλους τους διαχωρισμούς που βασίζονται στη βαρύτητα, αλλά μόνο ένας βασίζεται εξ ολοκλήρου σε αυτή. Σε αυτήν την περίπτωση, σωματίδια διαφορετικών πυκνοτήτων διαχωρίζονται σε ένα μέσο ενδιάμεσης πυκνότητας. Ανάλογα με την πυκνότητα των σωματιδίων, το μέσο μπορεί να είναι από νερό έως κάποιο διάλυμα πυκνότερο από το νερό. Στην πράξη, αν και σε περιορισμένο βαθμό λόγω προβλημάτων ανάκτησης και του επακόλουθου κόστους, έχουν χρησιμοποιηθεί διαλύματα αλάτων, όπως χλωριούχο ασβέστιο και διάφορα βρωμίδια. Το νερό χρησιμοποιείται ως μέσο στην περίπτωση που ένα από τα σωματίδια επιπλέει.
Για διαχωρισμούς σωματιδίων βαρύτερων από το νερό, μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναιωρήματα λεπτών στερεών (συνήθως ο μαγνητίτης και το σιδηροπυρίτιο), επειδή τα αιωρήματά τους μπορούν να ανασυσταθούν με μαγνητικό διαχωρισμό. Κατά τη χρήση, αυτά τα εναιωρήματα πρέπει να αναδεύονται για να αποτρέπεται ή να περιορίζεται η καθίζηση του μέσου. Για διαχωρισμούς χονδροειδών σωματιδίων, όπως μέταλλα από μη σιδηρούχα εξαρτήματα τεμαχισμένων αυτοκινήτων, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μεγάλα, σχετικά δοχεία. Στην περίπτωση όμως, λεπτότερων διαχωρισμων ενδέχεται να απαιτείται μια δεύτερη δύναμη, συχνά μια φυγοκεντρική δύναμη, για να επιταχυνθεί η διαφορά πυκνότητας.
Οι διαχωριστές αέρα εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι πολύ ελαφριά σωματίδια, παρόλο που είναι βαρύτερα από τον αέρα, μπορούν να παρασυρθούν από ένα ρεύμα αέρα που ρέει κανονικά στο αιωρούμενο ρεύμα. Διατίθενται πολύ ανεπτυγμένες μηχανές, που μπορούν να επηρεάσουν μια μεγάλη ποικιλία διαχωρισμών συμπεριλαμβανομένων βαρέων από ελαφριά μέταλλα (π.χ. μόλυβδος από αλουμίνιο κατά την επεξεργασία σκραπ). Προφανώς, τα υλικά που διαχωρίζονται στον αέρα πρέπει να είναι στεγνά.
Σε όλη την ιστορία, το νερό ήταν το πιο κοινό μέσο διαχωρισμού, αν και τα σωματίδια που διαχωρίζονται μπορεί να είναι βαρύτερα από το νερό. Μερικές φορές πολύ βαρύτερα. Όταν επιτρέπεται η συγκέντρωση σωματιδίων ελεύθερα σε νερό, αυτά τείνουν να μην διαχωρίζονται απόλυτα ανάλογα με την πυκνότητα, επειδή η μάζα και το σχήμα μπαίνουν στο παιχνίδι. Όταν το υλικό που καθιζάνει, φθάσει σε μια ορισμένη πυκνότητα, επιτυγχάνεται μια κατάσταση κατά την οποία παρεμποδίζεται η καθίζηση, και τότε γίνεται δυνατός ο διαχωρισμός σύμφωνα με τη μάζα και το σχήμα. Εάν το χύμα υλικό ανακινείται ή διασταλεί γρήγορα, είναι δυνατόν να διαχωριστούν τα σωματίδια, καθώς και να διαχωριστούν τα χονδροειδή και λεπτά σωματίδια του πυκνότερου συστατικού σε ένα μόνο προϊόν.
Οι διαχωρισμοί σε ροές τύπου φιλμ μπορούν να γίνουν χρησιμοποιώντας συσκευές όπως η «σπείρα», που ουσιαστικά είναι ένας ανοικτός μισός κύλινδρος σε σπειροειδές σχήμα. Η συσκευή δεν έχει κινούμενα μέρη. Τα σωματίδια και το νερό ρέουν μέσα στη σπείρα και επηρεάζονται από τη ροή βαρύτητας, από το νερό πλύσης που εισάγεται κατά μήκος της εσωτερικής άκρης της σπείρας και τη φυγοκεντρική δύναμη, η οποία απλώνει τη ροή προς τα έξω και πάνω στην καμπύλη επιφάνεια. Θύρες που βρίσκονται κατά μήκος της σπειροειδούς «κοπής» εκτρέπουν τα βαρύτερα υλικά καθώς διαχωρίζονται.
Ίσως ο απόλυτος διαχωριστής ενός ρέοντος φιλμ είναι μια συσκευή ακόμα πιο απλή και φθηνότερη από τη σπείρα. Αποτελείται από ένα απλό κεκλιμένο δίσκο, πλατύτερο στο κάτω μέρος από ότι στο πάνω μέρος. Σωματίδια και νερό εισάγονται στην κορυφή ρέουν κάτω στην επιφάνεια, το φιλμ αυτό απλώνεται και επιβραδύνεται καθώς πλησιάζει στο κάτω μέρος όπου οι διαχωριστές, τα διαχωρίζουν. Τα πλευρικά τοιχώματα του δίσκου αυτού κάνουν πτυχώσεις κατά μήκος του, έτσι ώστε η αλλαγή στο πλάτος να μην είναι ομοιόμορφη από πάνω προς τα κάτω. Αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα βοηθάει το διαχωρισμό.
Επειδή η αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας διάταξης είναι συνήθως χαμηλή, στην πράξη χρησιμοποιούνται διαδοχικές τέτοιες διατάξεις. Μια σημαντική παραλλαγή αυτής της διάταξης είναι ο διαχωριστής τύπου κώνου. Οι κώνοι έχουν πολύ υψηλή χωρητικότητα και χρησιμοποιούνται συχνά μπροστά από σπείρες ή φράγματα για να κάνουν διαχωρισμούς υψηλής ανάκτησης.
Διαδικασίες διαχωρισμού που βασίζονται σε μαγνητικές και ηλεκτρικές δυνάμεις
Τα στερεά μπορούν να ταξινομηθούν ως σιδηρομαγνητικά, παραμαγνητικά ή διαμαγνητικά. Σχετικά λίγα είναι σιδηρομαγνητικά, αλλά αυτά που όντως είναι, αποκρίνονται στη μαγνητική δύναμη τόσο έντονα, ώστε ο μαγνητικός διαχωρισμός, να είναι η πιο κοινή και αποτελεσματική μέθοδος για το διαχωρισμό τους. Η σιδηρομαγνητική κατηγορία περιλαμβάνει το σίδηρο και τους περισσότερους χάλυβες, μερικά άλλα μέταλλα και μερικά ορυκτά, όπως μαγνητίτη. Το περιβάλλον διαχωρισμού μπορεί να είναι υγρό ή ξηρό, ενώ ο εξοπλισμός είναι σχεδιασμένος για την ανύψωση των σιδηρομαγνητικών από τα μίγματα. Οι περισσότερες βιομηχανικές διαδικασίες χρησιμοποιούν ηλεκτρομαγνήτες, μπορούν όμως να χρησιμοποιηθούν και μόνιμοι μαγνήτες.
Τα παραμαγνητικά υλικά παρουσιάζουν κάποια ευαισθησία στη μαγνητική δύναμη, αλλά είναι πολύ πιο αδύναμα σε σύγκριση με τα σιδηρομαγνητικά. Αυτή η διαφορά καθιστά αναγκαία τη χρήση πολύ ισχυρότερων μαγνητών καθώς και εξοπλισμό σχεδιασμένο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να ελαχιστοποιεί το «διάκενο αέρα» πάνω στο οποίο πρέπει να λειτουργεί το πεδίο. Οι δυνατότητες ευρύτερα είναι χαμηλότερες επειδή οι ασθενέστερες δυνάμεις απαιτούν μεγαλύτερους χρόνους διαχωρισμού. Παρ’ όλα αυτά, οι παραμαγνητικοί διαχωρισμοί χρησιμοποιούνται ευρέως. Επίσης, οι κρυογενικοί μαγνήτες χρησιμοποιούνται ολοένα και πιο συχνά. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι μηχανές που χρησιμοποιούνται για τον διαχωρισμό παραμαγνητικών ορυκτών σιδήρου από πολτούς καολίνης που προορίζονται για χρήση στην κατασκευή χαρτιού υψηλής ποιότητας.
Ο μαγνητικός διαχωρισμός δεν εξαρτάται από την ηλεκτρική αγωγιμότητα του υπό επεξεργασία υλικού. Στην πραγματικότητα, πολλοί αγωγοί είναι διαμαγνητικοί. Επειδή είναι αγωγοί, ορισμένα υλικά δέχονται μια δύναμη όταν διέρχονται από ένα μεταβλητό μαγνητικό πεδίο λόγω της δημιουργίας ρευμάτων eddy, τα οποία προκαλούνται σε αγώγιμα σωματίδια ως αποτέλεσμα χρονικών εξαρτώμενων παραλλαγών ενός μαγνητικού πεδίου.
Τα ρεύματα Eddy, με τη σειρά τους αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο για τη δημιουργία απωθητικών δυνάμεων, το μέγεθος των οποίων σχετίζεται με την αγωγιμότητα, το σχήμα, τη μάζα και το μέγεθος των σωματιδίων, καθως και την ένταση του μαγνητικού πεδίου. Τα σωματίδια διέρχονται μέσω του μαγνητικού πεδίου και διαχωρίζονται φυσικά, ανάλογα με τον βαθμό ώθησης που ασκείται σε μεμονωμένα σωματίδια από το μαγνητικό πεδίο. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται τώρα, για ορισμένους βιομηχανικούς διαχωρισμούς, καθώς και το διαχωρισμό διαφόρων μη σιδηρούχων μετάλλων από το προϊόν τεμαχισμού παλαιών λευκών ειδών και αυτοκινήτων και για το διαχωρισμό δοχείων αλουμινίου από μικτά υλικά συσκευασίας.
Οι ηλεκτρικοί διαχωρισμοί εκμεταλλεύονται φορτία, είτε φυσικά είτε επαγόμενα, σε στερεά σωματίδια. Σε μια απλή μορφή, τα σωματίδια που περνούν μεταξύ δύο αντίθετα φορτισμένων πλακών προσελκύονται ή απωθούνται σύμφωνα με τα δικά τους φορτία και μπορούν έτσι να διαχωριστούν. Αυτή η τεχνική ονομάζεται ηλεκτροστατικός διαχωρισμός επειδή οι σχέσεις φόρτισης δεν αλλάζουν. Ωστόσο, στον ηλεκτροδυναμικό διαχωρισμό, τα φορτισμένα σωματίδια που έρχονται σε επαφή με ένα γειωμένο τύμπανο χάνουν τα φορτία τους με διαφορετικούς ρυθμούς και απωθούν λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο έντονα, κάτι που αποτελεί τη βάση για το διαχωρισμό. Οι φυσικές διαφορές μεταξύ των ποσοστών εκφόρτισης μπορεί μερικές φορές να τονιστούν με επεξεργασία των σωματιδίων με χημικά αντιδραστήρια ή με θέρμανση, αλλά γενικά το υλικό που διαχωρίζεται πρέπει να είναι στεγνό. Η σκόνη είναι επίσης ένα πρόβλημα, αλλά ο κύριος περιορισμός της μεθόδου είναι ότι τα σωματίδια πρέπει συνήθως να τροφοδοτούνται στο τύμπανο σε ένα στρώμα πάχους μόνο ενός σωματιδίου.
Ο διαχωρισμός που συμβαίνει με τριβό-ηλεκτρικοποιηση βασίζεται στο γεγονός ότι δύο διαφορετικά υλικά που έρχονται σε επαφή ή τρίβονται μαζί θα φορτιστούν. Εάν ένα υλικό είναι μονωτής, θα διατηρήσει το φορτίο του. Εάν και οι δύο είναι μονωτές, τα παρακρατούμενα φορτία θα είναι της τάξης των διηλεκτρικών σταθερών των δύο. Οι διαχωριστές που βασίζονται σε αυτό το φαινόμενο αναπτύσσονται τώρα.
Διαδικασίες διαχωρισμού βάσει οπτικών ιδιοτήτων
Οι οπτικές ιδιότητες των υλικών, όπως το χρώμα, ο επαγόμενος φθορισμός ή η ανακλαστικότητα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέσο αναγνώρισης για διαχωρισμό. Για παράδειγμα, ορισμένα μέταλλα σε ένα μικτό ρεύμα μπορούν να ταυτοποιηθούν από την ανακλαστικότητά τους και από την ταυτοποίηση που χρησιμοποιείται για να προκαλέσει παλμικούς πίδακες αέρα που διαχωρίζουν φυσικά τα στοιχεία της ροής. Το γυαλί μπορεί να ταυτοποιηθεί ανά τύπο χρησιμοποιώντας οπτική ταξινόμηση με βάση το χρώμα, συνδέοντας το σήμα αναγνώρισης με μια φυσική μέθοδο διαχωρισμού σωματιδίων.
ONLINE ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ
Αναφορικά με τις διαδικασίες διαχωρισμού με βάση τις φυσικές ιδιότητες πρέπει να σημειωθεί ότι επενδύονται σημαντικά ποσά στο R&D, ώστε να αναπτυχθούν διατάξεις που τις εξυπηρετούν και να εφαρμοστούν με επιτυχία στις βιομηχανίες αλουμινίου, χάλυβα, χύτευσης μετάλλων και γυαλιού.
Επιπλέον, ένας σοβαρός παράγοντας που θα μπορούσε στο μέλλον να βοηθήσει τις βιομηχανίες επεξεργασίας υλικών να καλύψουν τις ανάγκες διαχωρισμού τους, είναι τα online διαγνωστικά και οι αισθητήρες. Η ηλεκτρονική ανίχνευση της σύνθεσης των ροών υλικών σε διαδικασίες διαχωρισμού θα ωφελούσε όλες τις βιομηχανίες επεξεργασίας υλικών. Για παράδειγμα, η γνώση της σύνθεσης του λιωμένου γυαλιού σε μια δεξαμενή, θα επέτρεπε προσαρμογές στη σύνθεση σε πραγματικό χρόνο και θα αύξανε την απόδοση του προϊόντος. Η ηλεκτρονική ανίχνευση ανόργανων, όπως διαλυμένα μέταλλα και μεταβατικά μέταλλα σε υδατικά συστήματα, θα ωφελούσε τη βιομηχανία δασικών προϊόντων.
Στην πραγματικότητα, η online ανίχνευση της ποσότητας, του μεγέθους και του σχήματος των σωματιδίων είναι μια σημαντική πρόκληση για όλες τις βιομηχανίες. Η online ανίχνευση της σύνθεσης των ροών διεργασίας και η σύνθεση μεμονωμένων αντικειμένων σε αυτές τις ροές είναι απαραίτητη για τη διαλογή και την επαναχρησιμοποίηση υλικών, όπως γυαλί και αλουμίνιο.